ad loca ubi insidias paraverunt. Et si eorum inimici sequuntur
ipsos ad predictas insidias, circumdant eos et sic vulnerant et occidunt.
Item si vident quod magnus exercitus sit contra eos, aliquando
divertunt ab eo per unam dietam vel per duas, et aliam
partem terre invadunt et expoliant et interficiunt homines et terram
destruunt et devastant. Et si vident etiam quod hoc facere
non possint, cedunt retro ad decem vel ad duodecim dietas aliquando,
et morantur in loco tuto, quousque adversariorum exercitus
separetur, et tunc furtim veniunt et depopulant totam terram.
In bellis enim astutissimi sunt, quia iam per quadraginta annos
et amplius cum aliis gentibus dimicarunt.
<14>. Cum autem volunt ad pugnam accedere, omnes acies ordinant
sicut debent pugnare. Duces sive principes exercitus bellum
non intrant, sed stant a longe contra inimicorum exercitum, et
iuxta se habent pueros in equis et mulieres et equos; et faciunt aliquando
imagines hominum et ponunt super equos. Hec ideo faciunt
ut multitudo bellantium magna esse credatur. Contra faciem
inimicorum unam aciem captivorum et aliarum gentium, qui sunt
inter eos, transmittunt et forsitan aliqui Tartari vadunt cum eis.
Alias acies fortiorum hominum mittunt a dextris et a sinistris, ut
non videantur ab adversariis suis, et sic circumdant adversarios et
colligunt in medium, et pugnare incipiunt ex omni parte. Et cum
|
|