Pag 290

deum Appollinem, qui descendit de celis. Statimqe adorauit
eum dicens: "Quis es tu ?" Cui ille respondit: "Misit me rex
Alexander, ut tibi dicerem: Quam moram facis ut timidus;
egrediaris pugnare cum inimicis tuis, aut uictori subeas iugum."
Audiens hoc Darius dixit: "An tu es Alexander, qui cum tanto
furore sermonem promulgasti, quem uideo non ut nuncius, sed
ut rex superbiam promittis? Attamen ex dictis tuis minime
turbor. Discumbe mecum in cena!" Et hoc dicens tetendit manum
suam et apprehendit eum per dexteram et in palacium suum
ipsum introduxit. Alexander intra se cepit cogitare: "Bonum
signum fecit in me barbarus iste introducens me per dexteram
in palacium suum. Et ego diis adiuuantibus palacium hoc in
proximo possidebo." 62. Et ingressus Darius una cum Alexandro
triclinium, in quo erat cena delicatissima preparata, discubuit.
Et principes milicie discubuerunt. Darius autem a facie ad faciem
cum Alexandro consistebat. Erat autem ipsum triclinium undique
auro purissimo exornatum. Persi uero uidentes Alexandrum despiciebant
eum eo quod paruissimus uidebatur, sapienciam et
uirtutem et audaciam, que in tali corpusculo lateret, minime
ignorantes. Per apsides siquidem et mense et scampna erant
ex auro purissimo fabricata. Pincerne uero pocula in uasis aureis,
ornatis gemmis preciosissimis, deferebant. Cum autem esset
Alexandro porrectum poculum aureum, in sinu suo recondidit.
Aliud oblatum est ei uas, et deinde exercuit similiter, et sic fecit
decimo. Oblatores uero uasorum, cum hoc uidissent, imperatori
Dario retulerunt. Audiens hoc Darius erexit se et dixit Alexandro:
"Amice! Quid est hoc, quod facis? Quare uasa aurea in sinu tuo
recondis?" Alexander respondit: "In conuiuio nostri regis talis
consuetudo seruatur, ut continuo, si uelint, tollunt uascula, e
quibus bibunt." Sed hoc dicens reddit ea pincernis. Persi uero,
qui sedebant in conuiuio, ceperunt inter se dicere: "Ista consuetudo
ualde laudabilis est et bona." 63. Quidam uero ex principibus,
nomine Anepolus, sedens in conuiuio mouebatur facie Alexandri.
Viderat enim eum, quando iussu Darii iuerat in Macedoniam,
ut censum tolleret a Philippo. Hic intelligens uocem eius et
figuram suam contemplans, intra se cogitare cepit: 'Nonne est
hic Alexander, Philippi filius?' Alexander uidens eos inter se
loqui, intellexit, quod de cognicione sua murmurarent, statimque
erigens se de loco suo extra triclinium exiliuit, et eripiens candelabrum
de manu cuiusdam Persi ascendit equum suum, quem
inuenit ante palacium Darii alligatum, et cursu uelocissimo fugiebat.
Persi uero uidentes hoc, omnes armati cum rumore
maximo ascenderunt equos et secuti sunt eum uelociter. Sed
cum nox esset obscura, ceperunt errare in uia; alii ledebant
facies suas per ramos arborum, alii foueas incidebant. Alexander
autem portans in manu candelabrum cum eo recto tramite incedebat
etc.