ascendentes christianos ad certamen audacter provocabant. Sed divina propiciatione domnus Petrus dux cum omnibus suis antedictę civitatis in portum indemnis ingressus est. Quem cives una cum Gregorio imperiali catapano digne suscipientes eiusdem urbis in palacio ospitari fecerunt. Tunc domnus dux quomodo urbem a paganorum severitate tueri quivisset pertractare cepit; verum prius alimoniarum solatiis cives inedia perpessos sufficienter recreavit.
[67.] Tum ut viriliter contra nequissimam gentem bellum agerent amonuit et victrice vexillum se preire iubens, quosdam in suburbio ad pugnandum instituit, quosdam vero secum adsumens, navalem adorsus est peragere bellum. Unde factum est quatinus per triduum continuatim nunc gladiorum, nunc igneis iaculis Sarracenos acriter insequerentur. Tercię noctis in silentio paganorum aufugit exercitus; ceteri autem, qui finitimarum loca crudeli iure mancipando possidebant, non multum post illos degentes, confusi recesserunt. Cives itaque domni Petri ducis nomen deinceps celebre et honorabile habuerunt, qui nullo terreno sed divino constrictus timore eos liberavit ab inimicorum persecutione.
[68.] Non puto pretermittendum fore prodigium quod cuidam Sarracenorum die quo festiva Dei genetricis assumtio a fidelibus celebratur divinitus ostensum est. Nam dum in sancti Benedicti monasterii, haud procul ab urbe, quadam munitissima turre ipse maneret, emicantem stellam ex occiduo climate prepete cursu venire eiusdemque civitatis in portu cadere conspexit. Hoc, ut Ieronimo spirituali et prenotati monasterii patri patefactum esset, statim futurum sanctę Mariae auxilium, que stella maris interpretatur, civibus advenire intellexit. Quod intemerata puerpera in Petri Veneticorum ducis adventu procul dubio complevit, quem de occiduis partibus venire permittens in suae nativitatis festo, de oste illi concessit triumphum. Isdem namque dux de illo loco nuncios suos Constantinopolim destinavit et a catapano imperiali multis ditatus muneribus ad Venetiam incolomes remeavit.
[69.] Hoc quoque tempore Heinricus rex Ottonem ducem ad Italia cum exercitu mittens cum Ardoino, usurpativo rege, iusta Alpes, in campo, qui Vitalis
|
|