I 34
Non conqueror, ne in patrem dirigere videar actionem, sed doleo, quod expectatione responsi sollicitus
pro tot, ut sic loquar, legionibus litterarum nondum obtinere merui speciale responsum. Sed
forte, bone pater, sic vos Anglicana occupavere negotia, quod de vobis sollicitudinem minus solito
relinquerunt Romanis, et forte sic regionis illius turbativa prolixitas et prolixa turbatio vos ad multa
traxerunt, quod utcumque recessisse a vestro videamini singulari. Ceterum, ne vos multis interdum
occupatos a publice utilitatis effectu videatur affectus evocare privati, minus dicens et plus intelligens,
conscientia teste, significo, quod, si prosperamini, prosperor, et gaudeo, si gaudetis, et consequenter,
si vobis, quod absit, tempus sit nubilum, etiam vestro Thome dies aliquid noctis
admitteret.
I 35
Vidimus litteras, quas misisti, considerantes te longum de modico vel quasi de nihilo texuisse sermonem.
Sane si tales nos credis, quales missa pagina continebat, potuisti probabili credulitate tenere,
quod contra te nostra credulitas non admittit, si quid alicuius suggestio niteretur immittere alienum
arbitrio boni viri. Porro, si nos non fallit oblivio, memoria nostra non tenet, quod ad audientiam
nostram de te relatio Iohannis attulerit ea, que querula nuper epistola innuebat. Redeat igitur
animus ad quietem et cor tranquilla statione locetur, quoniam, cum voluerit, Dominus iustus iudex
imponet frenum iniuriis et iustitie laxabit habenas.
I 36
De mittentis dulcedine in epistole misse principio nec non et fine gustavi, sed pagine medium sub
dulci linimine aliquid inferebat amarum. Sane litterarum exordium non antiquati, sed antiqui titulum
premisit amoris, finis favum plene fiducie attulit, dum in equo, quem habet amicus, desiderium
expressit amici, medium vero aurei cordis exhibuit linimentum. Sed alterius auri mixtura amaricavit
animum vestri Thome, quem regis cor aureum dulcorabat. Porro multe cupiditatis arguerer, si
mihi non sufficeret animus regis oblatus. Unde cum gratiarum actionibus aurum remittitur peregrinum
et retinetur domesticum, videlicet cor regale. Ceterum, ne principium et finem epistole regie
|
|