sunt tediosi opera que videntur, nisi forte ut alter, quem Cato descripserat,
nunquam minus otio marceat, quam cum cernitur otiosus, vel potius nobilis
fiat lucta cum tedio, ut tam exquisitas tam consonas suadelas ipsa, que
celari non potest sub modio, prestantis ingenii plenitudo restagnet. Ea
quippe libenter intueor, dum variis floribus ornata conspicio, dum hodie
commetior presentata. Sed si fas esset, absque dicti huius iniuria, vultum
Petri abducere et negatorium supinare responsum, eligerem satius avari
nomen incurrere vel timidi titulo circumscribi, quam liberalem me ibi
verbis ostendere, ubi facti habilitas exhibet impotentem ibique titillare de
viribus, ubi forte succumbere de necessitate contingat. Exigitur quidem
res magis iocunda quam facilis, dum, mercator locuples erectus ad grandia,
disceptare mecum videtur velle de mercibus, quarum mihi notitia
deficit et possessio non subservit. Desinat igitur, qui mecum mercari desiderat,
res caras expetere, desinat commercia pretiosa tractare, illa dumtaxat
penes me iocalia quesiturus in arcula, que petrosa ruralitas conficit et ariditas
montana producit. Siquid igitur de fragmentis mense tam tenuis
pannosi cuiuslibet oculos mercatoris invitat, non id auri pondus accedere
credat in pretium, non vas nauticum in vecturam, sed in pera tantum et
baculo veniens vix que susceperit humeris baiulis suffectura confidat.
|
|