suum vocavit ac litteras, que sic dicerent, sicut Albernardus
dixerat, eum statim facere precepit; et cuidam suo legato
Sicherio nomine iussit, quatenus litteras susciperet Mediolanumque
deferret ac viva voce Mediolanensibus ex parte
ipsius precipiat, ut, sicut littere eis nunciaverint, ita omnino
peragant.
Quo sic peracto predicti Laudenses a curia discedentes
Laudeque redeuntes ac communicato consulum consilio
aliorumque sapientum de Laude, qui credentiam consulum
iurarant, omnia, que ad regem fecerant, ac ea, que ab ipso
impetraverant, per ordinem eis patefecerunt. Cum autem
Laudenses consules aliique de Laude sapientes hoc audierunt,
quamvis non firmiter crediderunt, tamen valde omnes ipsos
increpaverunt ac multas iniurias et turpia verba ipsis dixerunt;
ipsos etiam de terra se deiecturos, si verum esset, minati
fuerunt, insuper etiam illis firmiter preceperunt, ne cui unquam
illud amplius dicerent, nisi statim mori desiderarent.
Post paucos vero dies predictus Sicherius, regis legatus,
cum litteris ipsius sigillatis sed tamen apertis Laude magno
cum gaudio venit et omnes consules aliosque de Laude sapientes,
qui de credentia fuerant, ad se insimul venire precepit.
|
1
5
10
15
20
|