quod prelatus scribens, preposito suo nomine, debet scribere
Dei gratia, postea debet ponere suum titulum, i. e. nomen ecclesie,
ad quam noscitur titulatus, ord[inem], si sit archiepiscopus,
vel episcopus, sive abbas, cleri mansuetud[inem],
quia debet dicere "licet indignus, quamvis immeritus, etiam suffragantibus
meritis". Iste quoque versiculus solet suo loco
laicis potentioribus adaptari, posito in loco ecclesie laicalis
nomine dignitatis, et quod se immeritos non appellent.
10. HIC DOCET, QUOD SALUTATIO SIT DIVERSIMODE
ORDINANDA.
Et est notandum, quod magnus semper potest dicere Dei
gratia, nisi scribat summo pontifici vel regi, eo quod tunc hoc
possit et debeat humilitatis causa tacere; nam summus pontifex
nunquam ponit in suis litteris Dei gratia, sed quia imitator est
humilis Christi, dicit: "Innocentius episcopus, servus
servorum Dei etc.". Et est notandum, quod mediocres
vel minores persone non debent de se dicere Dei gratia, quia
quodammodo hoc verbum arrogantium, vel dignitatem magnam,
vel magnificentiam importare videtur. Electus autem
|
|