Hildricus tunc ignavus regnasse videtur,
Qui neque Francorum regnum virtute tuetur,
Nec bene regales novit habere lares.
Pipinus dux Francorum sua regna tueri
Curat, et ipse domus maior censetur haberi,
Rex et patricius qui cito magnus erit.
Pipinus dux Francorum tunc regna regebat,
Regis et officium plene sub rege tenebat;
Rex ibi tunc vacuo nomine vilis erat.
Coram principibus dum rex in sede sederet,
Nil ibi preciperet, nisi dux prius ille iuberet,
Iura, potestatem dux erat ipse gerens.
Rex erat Hildricus, qui tunc regnasse putatur,
Umbra fuit regis, non rex, si iure notatur;
Francia si poterit, non erit umbra caput.
Tunc rex Luprandus regnabat in urbe Papia,
Opprimit et Romam, simul et papam Zachariam
Et nimis ecclesiam perdere semper yhat.
Dum regimen regni Francorum Nanus haberet,
Rex tamen Hildricus vacuus vilisque sederet,
Nanus apostolico scripserat ista ferens:
Si cupis ecclesias regni virtute iuvari,
Precipias regem validum fortemque levari;
Robur ad hec patrie nos retinemus, ait.
Nam rex Hildricus, cui nomen Francia prestat,
Iam quasi non extat, cui non datur ulla potestas,
Nudum nomen habet, set michi terra favet.
Scribe, pater, Francis, pete, suggere, precipe semper,
Ut faciant regem patria gladioque potentem;
Nam nichil auxilii principis umbra facit.
Littera papalis Francis celeberrima venit;
Erigitur solium, Pipino gloria cedit,
Quippe sibi regnum Francia tota dedit.
Hildericus factus monachus caput ipse totondit, Seque monasterio sub religione recondit,
Sic fortuna fuit, sic rota versa ruit.
Sede Magantina regem Bonifatius ungit;
Regis ad obsequium se Francia subdita iungit,
Ad regem Nanum cedit ubique salus.
Sic probitate sua regnum Pipinus adegit,
Corpore qui minimus res ad meliora redegit,
Et melius reliquis subdita regna regit.
Eius sponsa fuit grandis pede nomine Berta:
Venit ab Ungaria, set Greca matre reperta,
Cesaris Eraclii filia namque fuit.
Ex hac mistura fit summa corona futura:
Karolus est Magnus, quem Berta fuit paritura,
Stirps divisa prius iungitur arte sua.
Nota, Troianam propaginem in duo genera regum quondam fuisse divisam, id est in
Eneam et Priamum iuniorem. Eneas venit in Italiam, a quo omnes Romani reges et imperatores
exierunt. Priamus vero [iunior] ivit in Iermaniam, a quo omnes Iermani sive Teutonici
reges nati sunt. Iste itaque due progenies a Troia venientes in unum Karolum
P. 206 v. 5 post haberi in marg. B1 manu 1:] Maior domus dicebatur Pipinus dux Francorum, qui tunc factus rex genuit
Carolum Magnum.
|
|