Ne quis de misericordia Dei presumat, narratur c.98v.a
infans a demonibus raptus esse. Et aliud exponitur
ut pater castiget filios.
Rubrica LXXIII
Ne quis propter dicta plus quam debeat speret in misericordia
Redemptoris, quamquam quedam supra dixerim
in c. XLVIII et in li. de Deo c. XXII et in li. de Anima c.
LXXXVII, ad hoc subnectam quid scribit Gregorius in
quarto Dya.: " Non omnes – dicens – parvulos, qui iam
loqui possunt, ascendere celeste regnum credendum est,
quia nonnullis parvulis a parentibus aditus ille clauditur,
si nefarie nutriantur" . Moxque refert quod quidam Romanus
civis, cuius suppressit nomen, quamquam diceret
quod notissimus esset cunctis, filium suum quinquennalem
nimis carnaliter diligens, ei habenas sue voluntatis
dederat. Sed ipse parvulus mox, ut eius animo aliquid
obstitisset, Deum ipsum blasfemabat. Cumque puer pestilenciali
morbo venisset ad mortem ipsumque pater teneret
in sinu, supervenerunt demones. Repente clamare
incepit infans: " Obsta, pater!" , et clamando ut se ab eis
|
1
5
10
15
20
|