ex ipsa materia trahatur prologus. Verbi gratia, debes agere de
viciis vel virtutibus, aut praeliis, quiquid proponis, hinc congrue
traxeris. Augustinus sic incipit: Habemus loqui vestrae
fratres caritati, quid salutem vulneret, quid vitam generet, quid
sequens vivendo surgas, quid fugiens moriendo procumbas. Virgilius
sic incipit :
Arma virumque cano ,
et cetera. Boetius:
Carmina qui quondam s<tudio> flo<rente> per <egi>
Fle<bilis> h<eu> m<aestos> c<ogor> i<nire> m<odos>.
Vides ut ex sequentibus praemissa pariantur, ut mentem praelibando
auctores historiae futurae premoneant. Si enim alienum
principium fuerit, idem est ac si lapidem porrigas cui aurum promiseris.
Notandum tamen quod in obiectionibus tacitis in ipso saepe
respondetur inicio, hoc quoque nec studio minori tenendum noveris
esse. Sic intentionem, proemii scriptor dirigat, ut attentum, benivolum,
docilem lectoris animum reddat. Quod sic lux et decor est
operis, ut oculus capitis. De quibus quidem coloribus, quia post
latius explicabitur, in praesenti negotio supprimatur. Superest ut sub
brevitate prologi seriem contexas. Stultum est enim in proemio
effluere, in historia succingi. Sed quia etiam de ipsa brevitate
postmodum dicturi sumus, ad praesens quidem cessemus. Nunc ad historiam
narrationis iter vertamus.
2. Principio totam historiam considerationis oculo percurras,
quid patens, quid obscurum quid leve, quid grave, quid honestum,
quid vile gerat in se respicias, examines, postremo tota ratione
inhereas iudices. Si patens fuerit, multis ambagibus non immoraberis,
effigies brevibus dictis, quod etiam te non dicente liquebit.
Quod si quid obscuri gerat immorari non pigeat, verborum lux
enucleat, si quid res latens obscuret; nam aliter silentio comprimenda
est. Sic et cetera secundum se sunt libranda, nec leve graviter,
|
|