Et rerum turbare vices. Iuvenescere mater
       Nostra nequit; varia est pietas; de coniuge quisque
       Cogitet et parvis studeat succurrere natis.
Mar. De genitrice nichil ? Sedenim michi maxima matris
       Cura subest vidue; nil hac michi carius usquam.
Ap. Quis vetat esse pium? Munus leve dulcia verba.
       Hos humeros, has illa manus, hec brachia nobis
       Sola dedit, donisquc suis ea sola fruatur.
       Non comes esse sibi, quascunque vocarit in oras,
       Abnuo, nec fragili baculum me ferre senecte.
Mar. Dii tibi consilium celo tribuere sereno;
       Nunc pietas sua regna tenet, sua possidet arma:
       Filius es, matri vin subveniamus egenti?
Ap. Fare; quid expectas? Omnis mora torquet amantem.
Mar. Est domus ampla sibi, nemoroso condita colle,
       Dudum magnanimi longo quam tempore fratres
       Obsequiis coluere piis. Tum cognita late
       Mater erat, saltus nimis invidiosa per omnes,
       Felix et partu, et silvestribus inclita ga‡is,
       Ac nemorum regina potens; mors invida natos
       Preripuit misere, perierunt corpora fratrum.
       Fama viget. Nos ludibrio dilata iuventus
       Spiramus; sed fama iacet, tenebrisque sepulta est.
       Sub nobis mutata domus fortuna; tot annis
       Incolumis, nostros cecidit non passa furores.
       Hec matri reparanda domus; nil gratius illi,
       Ni quo fata premunt, fractis consurgere bustis
       Aspiceret natos et tempora prisca reverti.
Ap. Milia sunt hominum, curarum milia mille:
       Quisque sibi sapiens. Unde hec tibi somnia frater?
       Pellere pauperiem labor est mortalibus ingens,