tas pristina, et dicent, si luserunt tecum per noctem aut non.
Ego certissime scio, quia ideo in quibusdam illos maleficiis dementes
fecisti, ne te de turpitudine tua detegerent». Seraphia dixit:
«Deus, cuius ego ancilla sum, omnipotens est, et apud illum
nichil impossibile est». Preses dixit: «Igitur, si apud illum
Deum tuum nichil impossibile est, fac, ut iuuenes illi ad se redeant
et loquantur». Seraphia respondit: «Vt tu suspicaris, maleficia
ego ignoro, sed oratio michi est ad Deum meum, per quam prestat
non michi tantum sed omnibus inuocantibus eum ex toto corde».
Preses dixit: «Quomodo uis; fac tantum, ut loquantur iuuenes:
et tunc uidebimus integritatem tuam». Seraphia respondit:
«Iam tibi dixi, quia maleficia facere nescio, sed orare et exorare
Deum, ut annuat». Preses dixit: «Perge igitur ad locum, ubi
sunt iuuenes: et precare super eos Deum tuum». Seraphia respondit:
«Vt non alii fraudentur miraculo aut male sentiant, sicut
et tu, quid opus est, ut ego illuc uadam? Iube eos huc perduci in
conspectum horum omnium». Et iussit preses perduci iuuenes;
quos portantes manibus perduxerunt ad tribunal. Erant quasi
numquam habuissent linguam, nec pedes ad ambulandum, neque
manus ad palpandum: omnibus enim membris erant omnino resoluti.
Igitur, omnibus mirantibus, preses dixit: «Seraphia, precare
nunc Christum tuum super istorum sanitatem». Sancta uero Se-
|
|