non videre tuam, sic te Fortuna repente
cepit et in magno posuit tua sidera caelo.
Non ita magnanimi proles generosa Philippi
imperio exundans, nec tam secura Catonis
consilia in terris et magni Caesaris arma
profectura forent, si iuncta potentia sceptrum
efficeret quantum scaevis promittit in armis
principis unius felix sapientia, quantum
consiliis quantumque piis clementia rebus.
Ne te multa morer dicendo et multa revolvam,
quae magis imperium vires et pectora magni
principis edoceant belloque ingentia Martis
arma dei largasque manus et munera rursus,
Alfonso similis patruo per sceptra videtur
ire suo magnosque animi rapuisse favores,
tanta suo capiti constat sententia, tanta
consilia atque animo robur, victoria, virtus.
Longa tibi, mulier, recitarem carmina, longos
sermones variosque vie per iugera cursus,
si quanto Alfonsus mentis suscepit honore
magnanimum carumque sibi per sceptra nepotem
quantaque in Apulia dederit sibi gaudia seu quae
munera, vel quanto magnum praefecit amori;
reddere te cautam stetero, dum currere totum
seu tibi rite velim rerum depromere partem.
Non sic, devicta forti Cartagine bello
abiectisque suis per terram menibus, olim
letitia plenos fecit tibi Roma triumphos,
Scipio, non tantos animo signavit honores
|
65
70
75
80
85
90
|