DOMINO EXCELLENTISSIMO FILIO ET NOSTRO SPIRITALI COMPATRI,
PIPPINO REGI FRANCORUM ET PATRITIO ROMANORUM PAULUS PAPA.
Cum regalis potentiae culmen plus fidei virtute quam bellatorum armis videatur
praesidio et fortitudine circumtegi, quid mirum, excellentissime et vere orthodoxe
regum, si studiorum vestrorum conatus ad profligandum Dei institutionem ac fidei
christianorum censuram inpensius inminere non desistat. Et ob hoc et caelestis vobis
victoria . . . . et prospera a redemptore nostro credite praecellentiae vestrae fore
largitura.
Remeantibus siquidem ad nos missis nostris, quos ad vestram praeclaram excellentiam
directos habuimus, Iohanne videlicet subdiacono et abbate atque Pampilo
defensore regionario spiritalis matris vestrae, sanctae nostre ecclesiae, una cum vestro
misso, Flagino cappellano, attulerunt nobis honorabiles et nimis desiderabiles christianitatis
[vestrae] litteras. Quas cum nimio iocunditatis gaudio suscipientes ac relegentes,
protinus earum adsertio tamquam suavitatis flagrantia nos afficiens ac salutaris providentiae
fomento medens laetos efficit.
Porro, christianissime rex, amantissime fili et spiritalis compater, innotuit benignitas
vestra, qualiter nostri ac inperatoris missi a vobis suscepti sunt et quemadmodum
illis de singulis, quae praeclaro culmini vestro affati sunt, respondere studuistis,
eos pro amore fautoris vestri beati Petri nequaquam suscipi aut illis respondi
adquiescentes absque nostrorum missuum praesentia; sed et ipsi nostri legati ea ipsa
nobis retulerunt. Unde, licet nos ob tantam cordis vestri sinceram affluentiam, quam
erga spiritalem matrem vestram, Dei ecclesiam, et nostram fragilitatem habere videmini,
digna rependere non valemus, est tamen protector vester dominus Deus noster,
qui vos regnare iussit et sanctam suam ecclesiam ad defendendum vobis commisit,
qui dignam praemiorum in praesenti ac futura vita praecellentiae vestrae rependere
potest remunerationem.
Itaque et litteras, quas vobis simulationis ac inlusionis causa ipsi imperiales
missi attulerunt nobisque a vobis directas, suscipientes, earum agnovimus seriem. Et
omnino in hoc benignitatis vestrae pia consideratio exultationis laetitiam nobis intulit,
quia vere constat, non pro humano favore, sed pro Dei timore ita vos peregisse. Sed
|
|