1. Domino Francisco de Barbarino, iuris civilis professori.
Amor. Ecce mihi quesitus occurris Geri, angulariter, importune, cupide,
fatigatus iam, si non alarum remigio pretervolassem.
Gerius. Tu me?
A. Te, si Gerius es.
G. Ita dicunt. Sic mihi a sacris aquis nomen advenit, sed si magne
prudentie virum queris, ut personas, alias tibi exquirendus est Gerius.
A. Ludis?
G. Ut?
2. A. Novi te etiam cum tener in cunis vagiens lactisugis labiolis ubera
pressabas. Novi et cum verba ligatis implicitisque sonis immurmurans
moliebaris, novi te grandiusculum, novi adultum et te nunc etatis iam
declina formidantem.
G. Quorsum hec? Que tibi nomina? Nostrine generis advolas? Nam vox
hominem profecto non sonat et oppanse tibi ale cum faretris et que tu,
equi sessor infrenis, lumina velo quodam obnubes, te ab humani habitus
gestu discriminant. Tune ille fortassis, de quo clarissimus omnium
poeta sic cecinit:
improbe Amor, quid non mortalia pectora cogis?
et idem:
nec lacrimis crudelis Amor nec gramina rivis,
nec cithiso saturantur apes, nec fronde capelle?
|
|