quietum Ecclestae statum, et piis zelantes desideriis
bonum pacis, adhibita est cura propensior
intuendi modum, et habendi tractatum.
Per quem inter nos, pontificem et pharisaeum
istum, contra nostri honorem nominis prava
consilia colligentem, ad certum tempus treugarum
compositio fieret, infra quod per te,
quem habemus in omni dilectione praecipuum,
et alios principes orbis terrae, ad integrae pacis
reformationem opportunitas commodior haberetur.
Cumque nos iisdem viris inventoribus
hujus viae, praeter spem et creditum, pro
Ecclesiae reverentia condescendere dignaremur.
Gregorius dictus Papa petebat Lombardos rebelles
nostros et nostri bannitos imperii treugis
ipsis debere muniri. Quibus exclusis treugas
ipsas non poterat acceptare, ut evidentiorem
daret omnibus intellectum quod negotium
rebellium Lombardorum fovit, et fovet,
in nostrum odium manifestum. Illud gerens
et reputans velut suum, quanquam hactenus
alias palliarat, quod non in favorem ipsorum,
sed ob transgressiones nostras alias, quas fingebat,
contra nos ad excommunicationis sententiam
processisset. Quod intolerabile visum
est nobis, ut rebellibus nostris diutino guerrarum
discrimine fatigatis, et in majori parte
depressis, treugas concedere deberemus. Ad
quorum persecutionem et vindictam, accincti,
vexilla necessaria, et praepotentia castra nostra,
triumphaliter duximus educenda. Et licet nobis
in confinio castrametatis Campaniae, suggereretur
instanter ad ingressum illius provinciae
data plena fiducia de obtentu, super quo doloris
gladius ad injuriatoris nostri animam pertransiret: