Pag 2388

Infert mors lacrimas, plausum successio vite.
Ad se conversa sanctissima virgo silenter
Inquid sic anime: 'Proficiscere, tuta recede:
Iam felix conductus adest; tuus ipse Creator,
Qui te de nichilo fecit, te sanctificavit,
Teque tuus custos tenere quasi mater alumpnum
Semper dilexit'. Cum quereret una Sororum
Cui loqueretur, ait: 'Loquor hec anime benedicte'.
Nec longe distabat ei comitiva superna.
Ad quamdam sotiam mater conversa: 'Vides tu'
Inquit 'quem video Regem celi?' Super illam
Fit manus Excelsi; felicem concipit inde
Visum corporeis oculis, aciemque reducens
Ad portam, videt hoc, quod in albis ingrediuntur
Virginei cetus, gestantes aurea serta
In summis capitum; preclarior omnibus una
Inter eas graditur, gestans diadema coruscum;
Hocque fenestrati speciem videbatur habere
Thuribuli, tanto radians splendore, quod ipsam
Intra claustra domus noctem lucescere cogit.
Ad lectum, quo sponsa iacet, speciosior illa
Procedens, more peramantis se super illam
Incu<n>bat et dulces amplexus donat eidem.
Hinc a virginibus splendens profertur amictus,
Quo Clare tegitur corpus, famulantibus illi
Certatim cunctis, thalamusque paratur eidem.
Succedente die, postquam Laurentius ille
Strenuus athleta petiit fastigia celi,
Egrediens anima superum conscendit in aulam,
Aureola cum virginibus fruitura perhenni.
O quam mors felix, quam transitus ille beatus,
Quam casus dulcis et amena solutio carnis!
Introitus vite fit mors et ianua celi.
Omnibus est pene mors pena; bonis via vite,
Exilii finis,patrieque regressio per quam
Vite punctali succedit vita perhennis,
Et ceno celum, mundo paradisus amenus,