pro universali Ecclesia, populo videlicet
Christiano, solicitus cum lacrymis et
singultibus juges Domino orationes fundebat
ut ipse, a quo omne datum optimum, et
omne donum perfectus est, pacem a superis
in terram mitteret; Rectores Ecclesiae conservaret,
rebelles ad unitatem Fidei converteret.
Et dum beatus vir favorem populi vitans,
soli Deo vacare cuperet, exteriora negotia
Fratribus Ecclesiae commendavit, de grege
curam habens, quo eum duplici pabulo reficeret,
verbo et exemplo.
1038.
Accidit, ut quodam tempore Trasmundus
quidam Marchio cum rnagno exercitu per fines
Sancti Clementis iter haberet, et dum, sicut juvenum
moris est, populares et rusticani qui
in ejus Comitatu plures aderant, ad villas et
ad Casalia causa depraedandi concurrerent; venerunt
Alanum, quaesierunt cibaria sibi et exercitui
necessaria, et nisi festinanter darent quod
eis petebatur, Castellum illud subverterent,
aut igne cremarent, atrocissime minabantur
Oppidani vero quia non fuerat sibi imperatum
ab Abbate, nec audebant in terra Sancti Clementis
novas consuetudines ponere, ad portas concurrerunt,
Castellum muniverunt, et se defendere
deintus parantes, unum de caballis
hostilis exercitus occiderunt Unde Marchio
succensus ira suos miles armari jussit, et Castellum
obsedit, centum aureos solidos pro
redemptione equi expetens, qui vix decem
valebat. Et idem ipse in prima fronte cum
armatis peditibus versabatur, mortem, pericula,
incendia, destructionem committans, nisi
cito quod postulabat pretium sibi daretur. Venerabilis
Wido hoc audiens Claustrum exivit,
ad exercitum venit, Marchionem furore succensum
mitigare humiliter studuit. Et cum
videret quia nihil proficeret, ubi esset equus
interfectus interrogavit. Quem intuens in acie
deformam, vilem, et consectum senio, et si
non esset percussus gladio, per se citius moriturum,
in conspectu totius vulgi, facta primitus
oratione, conversus ad Dominum dixit:
Domine Jesu Cbriste, cui nihil impossibile est,
qui dixisti dscipulis tuis, quodcumque credentes
petieritis, flet; Matt 21. 22. Ostende virturem
tuam nunc etjam in hoc vilissimo animali,
redde sibi vitam, quam tulisti, quia sine te nec
passer potest ad terram cadere, ut quiescat furor
istius populi, qui subvertere, succendere
destruere minantur (et, ut video, parati sunt)
possessionem Beatissimi Clementis Martyris tui.
His dictis, accessit ad caballum, et tangens
eum leviter cum virga, quam manu gestabat,
dixit ad eum: Surge, erigit te Dominas noster
Jesus Christus; Vade incolumis, servi domino
tuo, sicut fecisti hactenus; confestim equus
surrexit incolumis. Et hoc viso sedatus est furor
Marchionis, et totius exercitus in res Monasterii
debacchantis, et conversi ceciderunt
proni ad pedes Sancti Viri, orantes, ut pro
se preces ad Deum funderet, ne quod ipsi moliebantur
injuste facere, in eos juste converteret.
Sanctus autem Vir vultu placabili eis benedixit,
et ut ab iniquitate discederent imperavit.
Sicque factum est, ut illi sine laesione
reverterentur ad propria, et terra, quam succendere
minabantur, sub protectione Beati
Clementis remaneret intacta.
1039 40 et 41
Quidam nobilis et potens vir in Caramanico,
|
|