5. Praeterea, Apostolus dicit, 2 Tim. 3, 1, quod «in novissimis diebus instabunt
tempora periculosa, et erunt homines seipsos amantes»; et etiam tempore
Antichristi magis praevalebit quam nunquam fecerit. Ergo videtur quod per
passionem Christi non sit virtus daemonis extincta.
SED CONTRA, Ioan. 12, 31, instante passione dixit Dominus: «Princeps mundi
huius eiicietur foras». Ergo per passionem Christi principatus sui dominium
amisit.
Praeterea, victoris est adversarium a potestate dominii eiicere. Sed Christus
per passionem victor fuit: Apoc. 5, 5: «Vicit leo de tribu Iuda». Ergo potestatem
Daemonibus abstulit.
Praeterea, diabolus per peccatum homini dominatur. Sed Christus per passionem
homines a peccato liberavit. Ergo et a potestate daemonis.
Solutio
Respondeo dicendum, quod potestas Daemonis in duobus consistit, scilicet in
impugnando, et detinendo devictos. Ex eo autem quod quis impugnatur, nondum
servus factus est, sed ex eo quod victus est, ut patet 2 Petr., 2, 19. Devicerat
autem diabolus totum humanum genus in primis parentibus, et eis dominabatur,
dum eos ad hoc secundum suum votum deduxerat ut nullus paradisi ianuam
introiret: devincit etiam unumquemque singulariter, dum eum ad peccatum
inclinat, quia «qui facit peccatum, servus est peccati»; Ioan. 8, 34.
Potestatem igitur diaboli qua victos detinet, Christus per passionem ex toto amovit
quantum ad sufficientiam, licet non quantum ad efficientiam nisi in illis qui
vim passionis suscipiunt per fidem, caritatem, et sacramenta: et per hoc dicitur
dominium diaboli evacuasse. Sed potestatem qua impugnat, non ex toto evacuavit,
sed debilitavit, dum ipsum hostem vicit, et hominibus auxilia multa ad resistendum
tribuit, sicut sacramenta, gratiam abundantiorem, et alia huiusmodi.
AD OBIECTA
Ad primum igitur dicendum, quod quamvis ante passionem Christi non posset
cogere liberum arbitrium, sicut nec modo, tamen poterat magis inclinare,
inquantum homo erat debilior ad resistendum.
Ad secundum dicendum, quod hoc quod homines in rebus et personis affligit,
vel est ex merito culpae ipsorum, vel ad probationem iustorum, et exercitium
patientiae ipsorum; et non est ex insufficientia passionis Christi.
Ad tertium dicendum, quod quamvis modo tentet sicut et ante, non tamen ita de
facili superat, inquantum homo plura remedia habet.
Ad quartum dicendum, quod hoc quod idolatrae adhuc manent sub servitute
daemonis, contingit ex hoc quod auxilia quae sunt ex passione Christi, accipere
negligunt.
|
|