Ad quem completis postquam sollennibus almus
se tulit Alfonsus, sanctum et venerabile signum
pectore proclivus leta cum mente recepit.
O sanctum lepidumque diem et venerabile terris
sidus et Ausoniis Graiisque ut numen habendum!
Tunc nostra est inventa salus, tunc relligioni
tuta fides requiesque omni comperta labori,
tunc leta afflictis pax est concessa Latinis,
imperioque ingens porta est patefacta sepulto
et populo manifesta sua felicia queque
prestitit Alfonsus, pacem requiemque fidemque,
vitam, agros, cererem, famam patriamque, colonos
armaque, quae populis ibunt servata futuris.
Turba equitum procerumque ruit, ruit omnis in unum
auxilium hoc populus, crucis et venerabile nomen
certatim accipiunt. Leto sudore reditur
haud facile ad portam, turba prohibente, fuitque
consumpta officio celebris pars ampla diei;
milia sex hominum gemini totidemque sub illa
prima omnes micuere die sacroque fuere
ordine signati. Post hec pater optimus urbem
circuit Alfonsus, procerum comitatus acervo
|
250
255
260
265
270
|