prophetam, quomodo scilicet preceperit eis ut ambularent in
mandatis suis et ipsi contempserunt eum et quomodo voluerit eos
disperdere in deserto et pepercerit eis propter nomen suum, adiecit
et ait: "Dixi autem ad filios eorum in solitudine: In preceptis patrum
vestrorum nolite incedere, nec iudicia eorum custodiatis,
nec idolis eorum polluamini: ego Dominus Deus vester. In
preceptis meis ambulate et iudicia mea custodite et facite ea et
sabbata mea sanctificate, ut sit signum inter me et vos et sciatis
quia ego sum Dominus Deus vester. Et exacerbaverunt me,
inquit, filii eorum et in preceptis meis non ambulaverunt et iudicia
mea non custodierunt ut facerent ea que cum fecerit homo vivet
in eis, et sabbata mea violaverunt. Et comminatus sum, ait, ut
effunderem furorem meum super eos et averti manum meam et feci
propter nomen meum ut non violaretur coram gentibus de quibus
eieci eos in oculis eorum". Cumque iterato id diceret,
adiecit et ait: "Ergo et ego dedi eis precepta non bona et iudicia
in quibus non vivent, et pollui eos in muneribus suis, cum offerrent
omne quod aperit vulvam propter delicta sua". Heia nunc
dicite, o Iudei, cur dederit Dominus patribus vestris precepta non
bona et iudicia in quibus non viverent, nisi ad duritiam cordis eorum,
ut videlicet quia nolebant portare precepta vite, illa scilicet que
data sunt fidelibus in adventu Christi, saltim talia reciperent observanda,
que essent in figura preceptorum spiritalium exhibentium
vitam, de quibus dicitur in Evangelio: "Nisi abundaverit iustitia
|
1
5
10
15
20
|