Cumana in urbe excoeperunt. Inter quos Iohannes diaconus, supradicti Petri ducis nuncius, licet de sui senioris triumpho ignarus, advenit suumque seniorem tantum profectum ad debellandam Sclavorum duriciam imperatori nunciavit. Cumque isdem Iohannes unam cum imperatore Ticinensem adiret urbem, nonnullis referentibus sui domini adventu et triumpho extitit expertus. Cui imperator ad propriam iam reddire volenti hoc secretum iniungens suo seniori delegavit, ut, si possibile foret, dilectionis gratia in aliquo sue potestatis loco clam vellet venire et tanti viri et compatris presentia et sagacitate potiri. Dux namque quamquam avide tale audiret nuntium, tamen numquam hoc fieri posse credebat quo tantorum regnorum princeps suis ignorantibus expedite aliena iura valeret intrare. Verum cum suorum nemine eodem comunicare sermone volens, tacitus sibi in corde servabat.
[56.] Predictus vero cesar, Ticinense relicta urbe, per Tuscie alpes Romanum obtabile peciit solium; deinde in abstinencia, que pascalem antecedens solemnitatem, Ravennam descendere curavit. Cui Petrus dux eundem Iohannem diaconum destinavit; a quo benigne susceptus, inportune id ipsum quod antea dixerat reciprocare satagebat. Unde factum est ut inter utrasque partes sępedicto Iohanne diacono crebro discurrendo, tale ventilaretur negocium. Demum imperator salubre a duce accepto consilio sacrum diem pascalem devotissime celebrans omnibus maioribus suis indicavit se purgationis poculum apud sancte Marie monasterium in quadam insula, que Ponposia nominatur, accipere et aliquantis inibi diebus commorari velle. Manet siquidem eadem insula non procul a Venecia, ex una parte marino littore, ex aliis Eripdani cingitur fluentis. His dictis, dies statuta est in qua ille et sancti Marci oraculum et diu desideratum compatrem adiret. Tunc cum aliquantis, quibus hoc familiariter commissum habebat, intrans navim, predictum peciit monasterium. Ubi minime pernoctans, abate cum monachis astantibus eiusdem monasterii quoddam ospiciolum previdens preparare iussit, in quo sese per triduum curationis potum custodire simulabat.
|
|