XIII. Audientes autem illius regionis incolę quia Romualdus
abire disponeret, nimio męrore turbati sunt, et tractantes
inter se qualiter ab hac illum intentione reprimerent, hoc illis
tandem potissimum visum est, ut eum missis interfectoribus impia
pietate perimerent, quatinus, quia eum non poterant retinere
viventem, haberent pro patrocinio terrę vel cadaver exanime.
His vero cognitis Romualdus caput suum undique decalvavit,
et huius rei exequutoribus cellulę eius iam appropinquantibus,
primo fere diluculo comedere quasi per aviditatem cępit.
Illi autem hoc videntes dementiam crediderunt et arbitrantes
mentem lęsam esse corpus ledere dedignati sunt. Sic videlicet,
sic prudens spiritualis David insania stultam carnaliter sapientium
superavit astutiam. Nam et volentes peccare cohibuit
et ad meritorum suorum cumulum sine mortis formidine
mortis periculum declinavit. Deinde iam libera uti facultate
permissus, non equo fultus, non vehiculo deportatus, sed
solum in manu ferens baculum, nudis plantis ex intimis
Galliarum finibus Ravennam usque pervenit, ibique patrem ad seculum
reverti volentem reperiens, in ligno pedes eius fortiter strinxit,
gravibus eum vinculis alligavit, verberibus duris afflixit et
|
1
5
10
15
20
|