empicus anetum, lac quoque spasmus amat.
Sic non offitium celebrat quinarius unum
sensus, sed propria quilibet arte viget.
Ille colores, ille sonos, sapit ille sapores,
alter odoratus; alter amena sapit.
Tu quoque, quem nimio vitium deforme fatigat
pondere, virtutum pocula plura bibas.
Sit tibi cara tui victoria plus aliena,
et te plus aliis vincere marte stude.
Crede mihi, magis est virtute domare teipsum,
quam vice Sansonis sternere mille viros.
Quemlibet offitiis - ne queras quis sit - honora:
nam multos claros letus amicat honor.
Gressibus assiduis quisquis bene querit honorem
reciprocis gradibus hunc quoque querit honor.
Blandus adulator et proditor impius, equo
semper, dum vivis, sint in amore tibi:
nam naturali blanditor iure tenetur
risibus et faleris proditor esse suis.
Fistula dulce canit, michi si non, crede Gatoni,
dum lira dulcisono carmine prodit aves.
Nec nimis astutis vulpescat lingua loquelis:
nam dubiam pariunt vulpida verba fidem.
Neve tuum iactes alienum, deprecor, hymnum
ne volucrum sinodo nuda cachinnet avis.
Numquam cervicem sine cauda pingere temptes:
nam sine fine suo primitiare nocet.
Mutus ad obprobrium, surdusque ad murmura, cecus
ad vanum, stolide claudus ad artis iter.
Hymnificet de te tua non, sed vox aliena:
nam bene festivos stercorat illa viros.
Sit tibi plus inimica noverca superbia morum,
quam que Christicolas gens Saladina necat.
Sitque magis solito tibi gustus amoris amarus:
nam scio, quod scio, quod tu fere stultus amas.
Quid tibi cum ganea? Quid cum meretricis alumpno?
Credis tu Paridi? Stultus es atque Paris.
Spurius ille puer nullum suadebit honestum:
|
120
125
130
135
140
145
150
|