Quam merenter, quam compassiue celebrande
facundie tue lituris in ea litera Iohanni
Boccaccio mortem huiusmodi, non solum deplorasti,
uerum etiam legentes audientesque
deplorare fecisti ? Congregato equidem cetu tuo
ad cenam splendidam extollendi uiri Francisci
Bruni de Florentia, dudum cancellarii et notarii
dilecti, prefati domini Iacobi; hi precipue
qui sub fama tui nominis congratulanter uiuunt,
et tuam reuerendissimam amicitiam profitentur,
intellige melius queso quam proferam, unusquisque
suum munusculum, ymo munus perfectum,
cum de perfecto exiliat pectore deduxit in
publicum; et in cene introitu nobis corda laxantibus,
nunc dulcedo refouet lectionis, nunc
amaritudo conquassat. Metrum tuum non
minus delectabile quam fraternum auidissime
uidimus legimusque. Subsequenter epystolas,
quibus unicuique singulari quodam amicitie
nexu perpetuo iungebaris, adeo ut tacitus quisque
sibi amorem tuum, uideretur fide digno
testimonio uendicasse, gradatim digessimus et