serta et Amiclei cingunt monumenta doloris,
Sydoniam prohibet pedibus illudere pallam
et ferrugineo mutavit coccina cultu
pallia nec suspendit ebur. nam lumina vertit
ad lacrimas, Alphonse, tuas et rore madentes
ipse genas manibus nec siccis tergit ocellis
et queritur, medicis quod non conceditur haerbis
aut succo aeternas Parcarum rumpere leges.
at te nulla iuvant solantia verba dolores,
immensum sed mente fovens et pectore vulnus
questibus indulges, et coniunx semper in ore est
chara tuo Hippolyte. quam si tibi fata dedissent
legibus Hysmariis fidibus revocare canoris,
nulla tuam possent terrere pericula mentem.
Tartareas sedes et inania regna subires,
et canis in triplices laxantis guttur hiatus
rursus Tenareis onerares colla catenis,
ad Stygiam Lycię perhibent quam valle Chymeram
Bellorophonteas vix pertimuisse sarissas
(saeviat illa licet geminatis ignibus) ires,
Dummodo fatorum series te coniugis umbram
Abstrahere inde ferat vel tanto munere penset
Durum iter. heu! nullos flectunt convitia Manes
nec mites, Alphonse, preces. at fundere questus
|
30
35
40
45
|