Arderent raperentque prius quam vulnera nosses
       Nostra, vel occultos incensi pectori ignes.
       Accedo; cupiensque gravis primordia morbi
       Pandere, vix sicco vocem pulmone revulsi.
       Acris inexpletum, vultu indignante locuta,
       Effugis; incessus decuit, nam verba profundo
       Insedere animo et liquidis hesere medullis.
       Ex illo lacrime et miserum suspiria pectus
       Flatibus assiduis tundunt atque imbre tepenti.
       Tu tandem (que sola potes) miserere, modumque
       Pone malis, si iusta peto, si cognita narro.
Da. Quot placuit mea forma viris, quot torsit amantes
       Dinumerare piget; placuit super omnia Phebo.
       Aureus ille comam, nitido spectabilis arcu,
       Ingenio citharaque potens, Iove patre superbus,
       Spretus et indignans abiit: stat conscia curvi
       Ripa senis, memorantque patris sub gurgite Nimphe.
       Tu, quid habes, quo posse putes hoc frangere saxum ?
Stu. Quisquis amore voles solido tranquillus et alta
       Pace frui, maiora fuge et nimis alta caveto.
       Illic contemptus et iurgia mixta querelis,
       Atraque perpetuis bachantur nubila ventis.
       Quinetiam vitare parem (licet obstrepat error
       Publicus) admoneo; fidum tibi iunge minoris
       Pectus, ubi obsequium pernox, humilesque vicissim
       Blanditie, dulcisque timor: res cognita paucis.
       Alta petunt omnes. Utinam michi tale dedissem
       Consilium! Sed cogit amor, perque ardua vinctum
       Luctantemque rapit. Victor fuit ille deorum,
       Molliaque herculeis aptavit pensa lacertis.
       Tu, cui libertas salva est, tibi consule, Dane.