Praeterea, Christus venerat ad redimendum genus humanum. Sed opus redemptionis
congrue compleri non poterat nisi per passionem, ut infra dicetur. Ergo
debuit defectus assumere, secundum quos passibilis fuit.
Praeterea, Christus ad hoc venerat ut esset mediator inter nos et Deum. Ergo
debuit communicare cum utroque. Cum Deo communicavit in iustitia. Ergo
nobiscum debuit communicare in poena.
Solutio
Respondeo dicendum, quod Christus ad hoc venit, ut humanum genus in Deum
reduceret, a quo per peccatum abductum erat. Et ideo sicut mediator, ea quae
Dei sunt, in nos transfundit, scilicet gratiam et iustitiam; et ea quae nostra
sunt, quodammodo in Deum: non autem nostra quae a nobis tantum sunt, non a
Deo, scilicet peccata, quia per haec ad Deum non ordinamur, sed magis deordinamur
ab eo; sed ea quae a Deo in nobis sunt, quae omnia in se ordinata sunt,
et ad ipsum nos ordinantia. Et ideo ea quae fecit in nobis Deus, transtulit in
Deum, non quidem in naturam divinam, sed in personam ea assumendo. Fecit
autem Deus in nobis naturam, et perfectiones naturae, et defectus poenales, et
etiam quosdam naturales, sicut indigentiam cibi, quam etiam homo in statu
innocentiae habuisset: et ideo hos defectus simul cum natura in sua persona
suscepit: haec enim in sua persona suscipere, est ipsa Deo repraesentare ad
placandum ipsum nobis.
AD OBIECTA
Ad primum ergo dicendum, quod desiderium sanctorum patrum fuit ut veniret
in fortitudine spirituali, scilicet gratiae et scientiae et virtutis, quae per hos
defectus quos Christus assumpsit non impeditur.
Ad secundum dicendum, quod quamvis culpa non praecesserit in ipso, tamen
praecessit in natura humana, quam Deo reconciliare venerat; et ideo inquantum
consideratur ut gerens vicem totius naturae in satisfaciendo pro ipsa, quidquid
in natura humana ad defectum pertinens, rationem iustae poenae habet,
etiam in ipso habuit.
Ad tertium dicendum, quod infirmitas curatur optime per curationem suae causae,
et per consequens per contraria causae. Causa autem horum defectuum in
nobis est culpa; et ideo per contraria culpae hos defectus curare debuit, scilicet
per gratiam et virtutes.
Ad quartum dicendum, quod venerat vincere fortem per iustitiam, satisfaciendo;
et ideo oportuit quod haberet defectus, secundum quod satisfaceret. Et
praeterea per fortitudinem oppositam istis defectibus non vincitur diabolus, sed
per fortitudinem virtutis et gratiae.
|
|