Ad has siquidem terras nec aliquis Apostolus, nec Aspostolorum
discipulus pervenit, et ideo prefati nestorini per se et per alios
pecunia corruptos, persecuciones michi gravissimas intulerunt,
asserentes quod non essem missus a domino Papa sed essem
explorator, magus et dementator hominum. Et facto aliquo
intervallo temporis, produxerunt alios falsos testes dicentes
quod alius nuntius fuerat missus, deferens Imperatori
maximum thesaurum et quod ego illum occiderim in Yndia
et abstulerim que portabat. Et duravit hec machynatio circiter
quinque annis, ita quod sepe ad judicium fui tractus cum ignominia
mortis. Tandem per quorumdam confessionem, Deo
disponente, Inperator cognovit meam innocentiam et malitiam
emulorum, et ipsos cum uxoribus et liberis exilio relegavit.
2. Ego vero solus in hac peregrinatione fui sine confessione
annis undecim, donec venit ad me frater Arnoldus Alamannus
de provincia Colonie, nunc est annus secundus. Unam ecclesiam
edificavi in civitate Cambaliech, ubi est precipua residentia
Regis, quam ante sex annos complevi, ubi etiam feci campanile
et ibi tres campanas posui. Battizavi etiam ibidem, ut existimo,
usque hodie, circa sex millia personarum. Et nisi fuissent supradicte
infamationes, battizassem ultra, XXX milia, et sum
frequenter in battizando.
3. Item emi successive XL pueros, filios paganorum etatis
infra VII et XI annorum, qui nullam adhuc cognoscebant legem,
et battizavi eos, et informavi eos licteris latinis et ritu
nostro, et scripsi pro eis psalteria cum ymnariis XXX et duo
breviaria, ex quibus XI pueri iam sciunt officium nostrum.
|
|