Petrarca Franciscus: Africa

Pag 135

LIBER SEXTUS


Planities obscura iacet, que collibus atris
Cingitur. Hic latis eterna silentia campis
Mirteaque umbriferos vetus ambit silva recessus.
Non hic armorum strepitus studiumve frementum
Cornipedum, non cura canum pecudumque boumque,
Sed labor et lacrime et longo suspiria tractu,
Et macies odiumque sui, pallorque ruborque
Et malesuadus amor, scelus, ira, fidesque dolique,
Furtaque blanditius immixta, iocusque dolorque,
Et risus brevis et ficto periuria vultu
Crebraque sub raris habitant mendacia veris.
Illa per angustas fauces ingressa, sub ipso
Limine claustrorum laqueo sua colla prementem
Cernit Yphim et nimio consumptam Biblida luctu.
At procul ingenti latitabat Mirra pudore
Frondibus ora tegens. Iterum spoliator Averni
Orpheus Euridicen frustra revocare parabat.
Maximus extremo nemorum vagus ibat Achilles
Pallidaque immiti signabat gramina passu.
Adversa regione Paris ceu nota timeret
Arma hostis gressu tacito properabat. At illum
Tristior Oenone a tergo et lacrimosa vocabat;
Ipse alio tendebat iter. Tum regia virgo
Et mundo matrona nocens, tot causa dolorum,
Turnus et ipse dolens rapta de coniuge campis
Errabant; mediaque duos in valle videres
Solivagos lateri herentes alternaque collo
Brachia tendentes. «Heu felicissima Tisbe!»

40




45




50




55




60




65

Torna all'inizio