Pag 248

et sparsum in terris pro te videre cruorem;
pro te proque tua currunt ad funera laude,
proque fide mortem nullam metuere tiranni.
Tu licet affligas, te, te, pater optime, clamant
inque suis lacrimis ad te dant ora benignum
effunduntque preces, pacem veniamque precantur.
At ratus interea sit quanta superbia magni
hostis, ut in castris nullus consisteret ordo
totaque per latos iret gens devia campos
ac si vel tristi vel nullo viveret hoste,
aggreditur reges dictis dux Blancus et ardens
haec ait: « O sceptro fortes et pectore reges,
o quibus in terris illa est concessa potestas
post regem Alfonsum rerum curare labores
christorumque urbes, fortunas, vulnera, casus
et quae se expediant animo meliore tueri,
quanta sit in castris diffusa potentia regi
barbarico vel quanta animo spes orta superbo,
ante situm est oculos: equitum peditumque suorum
maior adest numerus, nullo gerit ordine bellum,
non sibi cura sui, nobis dormire videtur.
Hosti castra patent, tanta est audatia et ingens
contra hostem boreas stulteque superbia mentis
cecantisque oculos: animo est dimittere turmas
incautum contra sparsasque fugare falanges
et non sperato regem devincere bello.
Spero equidem, non falsa fides, non gloria fallit,