Respondebatque ei Absalon: ‘Videntur michi sermones tui
boni et iustii; sed non est qui te audiat constitutus a rege’.
Dicebatque ei Absalon: ‘Quis me constituat iudicem super
terram, ut ad me veniant omnes qui habent negotium et
iuste iudicem’. Sed cum accederet ad eum homo et salutaret
eum, extendebat manum suam et apprehendens eum
osculabatur. Faciebatque hec omni Israeli qui veniebat ad
iudicium ut audiretur a rege, et sollicitabat corda virorum
Israel». Cumque abiisset Absalon in Ebron, «misit exploratores
in universas tribus Israel dicentes: ‘Statim ut audieritis
clangorem buccine dicite: ‘Regnavit Absalon in Ebron’».
Et «facta est coniuratio valida, populusque concurrens
augebatur cum Absalone».
XXVIIII
Quod brevis est et misera vita magnatum.
(1) Sed esto: sublimetur in altum, provehatur ad summum.
Statim cure succrescunt, sollicitudines cumulantur, exstenduntur
ieiunia, vigilie producuntur. Ex quibus natura corrumpitur,
spiritus infirmatur, corrumpitur sompnus, amittitur
appetitus, debilitatur virtus, attenuatur corpus. Et sic in
seipso deficiens, non dimidiat dies suos, sed miserabilem vitam
miserabiliori fine concludit. (2) Verum est illud poeticum:
In se magna ruunt,
summisque negatum est
stare diu
|
|