famulatum, celum escam esurientibus, petra potum sitientibus
subministrat. Beata hec gens erat, cuius dominus deus eorum, plena
populis, opima divitiis et viribus tam fortissimis roborosa, ut unus mille
invaderet et duo decem milia transmoverent.
Postea vero quam scandalis cepit <et> dissentionibus urgeri et in partes
dividi, posteaquam Ieroboam et Roboam diarche prodierunt, posteaquam
factiones et seditiones, posteaquam puer cepit seniorem et ignobilis
honoratum offendere, in quid devenerint, quid passi sint, et veterum
ystorie et Treni recitant Ieremie. Nam undique in eos bellorum rabies et
ferri effrenata licentia, urbs preclara prosternitur, templi sanctificatio
prophanatur, nemo miseretur senibus, nemo infantibus absque respectu
iuvenes trucidantur, matronis nil verecundie, nil pudoris virginibus
reservatur. In ipsa autem obsidione, antequam scilicet traderentur in manus
gladii, tam infesta cruciabantur inedia, ut in fame fieret famis remedium
solatium dulcissimum liberorum; ad extremum a patrie finibus proturbati
per omnes disperguntur provincias eterne captivitatis miseriam deplorantes.
Ecce qui sunt discordie exitus et fructus dissidiorum!
Ex contrariorum ergo effectibus quantum sit huius pacis bonum iam
clarius videmus. Pax enim hec producit rempublicam, propagat
potentiam, fortunat regna, libertates nobilitat, virtutes remunerat,
familias opulentat, condit leges, alit artes, illustrat honores, religionem
fovet, implet urbem, multiplicat sobolem, altrix est pueritie, tutrix
adolescentie, iuventutem letificat et canitiem condecorat senectutis. Quod
totum ex uno scripture testimonio colligere tibi est. Cum enim Genesis
de iurgio inter pastores Gerare et pastores Ysaac ageret, adiunxit, quod
primum puteum, pro quo rixati sunt, vocavit Ysaac calumpniam, secundum
vocavit inimicitias, tertium, de quo non fuit corrixatio, latitudinem
nominavit. Et Salomon in Proverbiis: Qui ineunt pacis consilia,
sequetur eos gaudium.
|
|