pontifex, qui a Iustiniano principe pacem Theodato postularat,
apud Constantinopolim obisset, Iustinianus Belisarium patricium
multis iam proeliis gloriosum adversus Theodatum dirigit,
utque etiam Italiam a Gothorum servitio liberaret. Belisarius
itaque dum aliquantum temporis apud Siciliam moram faceret,
rex Gothorum Theodatus extinctus est. huius in locum Witigis
successit, qui mox ut regnum invasit, Ravennam profectus
Amalasuintae reginae filiam per vim auferens sibi in matrimonium
iunxit. conceptas ergo contra Theodatum Belisarius
belli vires in Witigis convertit egressusque e Sicilia ad Campaniam
Neapolim venit. quem Neapolitani cives noluerunt
excipere. qui indignatus acriter ad eiusdem urbis expugnationem
totis se viribus erexit aliquantisque fortiter inpugnatam
diebus tandem per vim capiens ingressus est tantaque non
solum in Gothos, qui ibi morabantur, sed etiam in cives ira
desaevit, ut non aetati, non sexui, postremo non sanctimonialibus
vel ipsis etiam sacerdotibus parceret; viros in conspectu
coniugum miserabile visu perimens superstites matres
ac liberos captivitatis iugo abduxit cuncta rapinis diripiens
nec a sacrosanctis ecclesiis expoliandis abstenuit. indeque
egrediens Romam properavit. quo Romam ingresso Gothi,
qui in urbe morabantur, noctu egressi relictis patentibus portis
Ravennam confugiunt. Witigis ut talia comperit, mox adversum
Belisarium Romam cum ingenti exercitu venit. Belisarius
non aptum sibi bellandi tempus coniciens intra urbis
se moenia clausit eamque munitionibus circumsepsit. Gothi
urbem obsidentes universa per circuitum direptionibus et incendiis
absumunt, quoscumque Romanorum reperiunt, gladio
extingunt; cuncta sacra loca denudantes ipsis etiam venerabilium
martyrum tumulis manus impias inferunt. continue
urbem inpugnant, sed cauta Belisarii defensatur industria.
praeter belli instantiam angebatur insuper Roma famis penuria;
tanta siquidem per universum mundum eo anno maximeque
|
|