Has inter gentes alio certamine longe
Concursum est, aliis animis. Iam vera fatenti
Viribus hec acies preit, hec levitate; sed unum est
Parque odium ambabus. Vix tandem fessa parumper
Cedebat Penorum acies. Tum fervidus ira
Hanibal exclamat: «Non hec tibi signa, retrorsum,
Furcifers ut referas dederam. Quin pergis? et illa
Hostibus in mediis potius discerpta relinque.
Heu michi! quo ruitis? Non est via recta. Venite
Hac hostem reperire licet. Carthaginis estis
Sic memores? Hac forte domum remeare putatis?
Erratis, miseri cives! Hec carceris una
Exiliique via est.» Hec dicens ibat in hostes
Solus et intrepidus. Cluntas sic ille pudore
Et victas pietate ducis firmasse cohortes
Visus erat; bellumque ingens renovataque cedes
Ceperat. Urgebat Scipio primusque premebat
Obstantes cuneos et funera crebra serebat:
«Perfidiam numquid tam longa inferre videbo
Prelia Virtuti? Non sic pietatis avite
Oblitos rear esse deos. Concurrite fortes
Pectoribus manibusque, viri! Victoria presto est.»
Talia iactabat stricto mucrone tremendus
Iamque referre pedem paulatim exterritus hostis: