et in aliam rationem cum quadam venustate trahuntur (3) et
ideo tropi a gramaticis nominantur Quarum prima grece dicitur
onomatopeia, latine vero nominatio, (4) que nos admonet ut,
cuius rei nomen non sit aut satis idoneum non sit, eam nos met
verbo idoneo nominemus. (5) Et hoc quandoque facimus ad
imitationem soni, ut: 'tinnire', 'mugire', 'rudere', 'murmurare',
'sibilare', 'vagire'; (6) quandoque causa rei significande, id est
amplificande, ut: 'Fragor civitatis maximus est auditus', id est
tumultus civium maximus: quod ab arboribus tractum est.
(7) Et ne odium pariat assiduitas novi verbi, raro isto genere
est utendum. Valde tamen, ubi fuerit commodum, totam orationem
talis novitas exornabit.
39. (1) PRONOMINATIO.
(2) Pronominatio est que velut extraneo quodam vocabulo
sive cognomine demostrat id quod suo non potest nomine appellari,
(3) ut si loquerer sic de Graccis: 'Nepotes Affricani fuerunt
tales'. Fit enim hec causa laudandi, quia nomen Affricani omnibus
erat gratum sed nomen Graccorum omnibus odiosum. (4)
Quandoque fit causa vituperandi, ut si de alico eretico ita dicas:
'Ecce alter Arrius qui ecclesie veritatem impugnat'.