12. Quedam mulier de Burgo sancti Donini unicam habens filiam, de cuius
solummodo funeris obsequio iam tractabatur, anxia mater beati episcopi sanctitatem
recordata ymaginem cere ad instar corpusculi infantule compositam eius sepulcro cum fide
et veneratione obtulit; hec statim sine mora filia penam mortis evasit.
13. Sed et alia gravi et diutino langore fatigata, poplite scilicet contracto calcaneum
in natibus figens, ad eius tumulum fideliter lacrimas fundens, divina miserante pietate,
teste populo incolumis redivit ad propria.
14. Sed nichilominus illud non est obliviscendum miraculum. Mulier de castro
Regnani lumine indigens oculorum fatigata ad eius pervenit tumulum, postulans sancti
viri meritis adiuvari suas Domino preces offerendo; ad suum absque ductore locum remeavit
incolumis.
15. Aliud quoque eque miraculum non est memorie defraudandum, in quo sancti
viri meritum celitus divina misericordia commendavit. Quidam cum sua uxore ceca
egrediens sanctorum loca vel sepulcra ab Illirico usque ad occeanum peragrans sanctorum
suffragia super corporis debilitate invocando et revertendo Mantuam ingrediens,
audita miraculorum fama sancti viri, ad eius pervenit reliquias. Ibique a tenebroso sanata
langore solempniter reddidit Deo gratiarum actiones.
16. Sed nec illud pariter est pretereundum miraculum, quod factum est in partibus
nostris notissimum. Mulier nimia egritudine lassata aurium auditum ac lingue
perdiderat officium. Cognitis virtutibus, que fiebant propter eius sanctitatis meritum,
fideliter credendo impetravit, quod devotione mentis medicamentum salutis poposcit.
Nam a langore curata continuo sospes redivit ad propria. Sed hec omnipotens Deus
idvirco mirabiliter operatur in creatura, ut ad nostram intelligentiam sensificet eos, qui
in hac vita sibi fideliter adherent, etiam post mortem nobis optinere medicamentum salutis
posse. Unde scriptum est: "Filii hominum, scitote, quoniam mirificavit Dominus sanctum
suum".
17. Ferrea quoque vincula merito sanctitatis eius per Christi gratiam novimus
esse dirupta, que ad eius dependent sepulcrum ob beati viri memoriam. Denique venerandus
episcopus Lanfranchus eius successor in quadam arce pro sua superbia quendam
in carcere vel catenis religaverat. Ibique inter custodes circumsedentes dolendo, flendo
die noctuque permanebat. Ubi autem parentum, propinquorum, amicorum vicinorumque
sibi deesse solatium vidit, ad Dei omnipotentis misericordiam et sancti sacerdotis suffragium,
quem in vita sua dilexerat, se contulit et mox exinde mirabiliter ruptis catenarum
vinculis merito sancti viri et nominis Domini invocatione a predicta pena liberatus est
veniensque ante sepulcrum eius prostratus gratias Deo retulit.
18. Nec illud etiam, quod intra eandem urbem contigit, est silentio pretereundum.
Quidam enim clericus a quodam cive captus et latrocinii crimine inculpatus infra dies
quadragesime duris ferri nexibus acerrime religatus est. Cumque ad sacros dominice
passionis dies ventum fuisset, in quibus fideles christiani ecclesiam solempnius frequentant,
et ille nulla miseratione pietatis a vinculis solveretur, tristis intra semetipsum cepit
gemere, quod communi letitie sanctorum in sacris diebus minime adesset. Invocata
igitur Christi maiestate et auxilio sancti Bernardi episcopi, repente confractis vinculis
exilivit et ad maiorem ecclesiam confugit et in turba populorum ante sepulcrum eius
prostratus ea, que acciderant, populo astanti cum lacrimis indicavit. Qui continuo
|
|