Interea Cesar, superato Calabre toto,
Venit ad Insanas indubitanter Aquas.
Classibus expositis, furiosas transfretat undas,
Post hec Messane paulo moratus abit.
Fabariam veniens, socerum miratus et illam,
Delectans animos nobile laudat opus.
Legati quem preveniunt ex urbe Panormi,
Debita commisse verba salutis agunt.
Exponunt animos populi mentesque serenas,
Affectum iuvenum propositumque senum.
Ore ferunt uno: “Tu sol, tu lumen in orbe,
Tu spectata dies, qui sine nocte venis,
Tu regni tenebras armata luce fugabis,
Discutiens lites copia pacis eris,
Qui mundum sub pace ligas, qui bella coherces,
Inclita qui regum sub pede colla teris.
Quis rex, quis princeps, quis dux tua iussa recusat?
Quis valet, armato Cesare, bella pati?
Nam servire tibi mundo regnare videtur:
Maior in hoc magno Cesare Cesar eris.
Hen, profugus nostram dimisit regulus urbem,
Radicem colubri Catabelotus alit.”
Cesar ubi tante fidei legata recepit,
Pace triumphali mandat in urbe frui.
Protinus edictum sonat imperiale per omnes,
Ne quis presumat, unde querela venit,
Et pedes et miles caute pomaria servent,
Cesaris adventus nulla virecta gravet.
Hec postquam preco clamando circuit agmen,
Urbem pacifico milite Cesar adit.