quando vero solos muros urbis tuebantur. Hos Romana popularis simplicitas velut
patres urbis patricios appellabat eo more, quo usque hodie Romanę civitatis magnates
protectores appellat. Sed rei ordinem prosequamur. Hii vero, quos supra memoravimus,
urbis capitanei accepta tyrannide licenter cuncta faciebant. Nam non solum
cardinalatus et abbatias et episcopatus turpissima venalitate fedabant, sed ipsum etiam
Romanę ęcclesię pontificatum, non spectata aliqua morum dignitate nec aliqua tantę
ęcclesię prerogativa, solummodo ad libitum cui placebat, vel qui plus manus eorum
implebat, donabant, et non solum clericis, sed etiam laicis, ita ut uno eodemque die
plerumque et laicus esset et pontifex. Sicque languescente capite infirmabantur et
cetera membra in tantum, ut non solum altaris ministri secundi ordinis, sacerdotes et
levitę, sed ipsi pontifices passim concubinati haberentur, ut ipse usus iam aboleret
infamiam et consuetudo turpissimę venalitatis quodammodo videretur leviare delictum.
Et non tantum in partibus Romanę ecclesię, sed per totius occidentis climata hęc
agebantur. Quippe tacente pastore, magis autem fugiente, immo vero ipso lupo facto
custode, quis staret pro ovibus? Dum hęc agerentur, Sarracenorum vilissima gens
omnes maritimas Italię depopulata est, dehinc partem Calabrię et omnem Siciliam
invadit. Ab aquilone vero Ungarorum valida gens transiens Ystrum, omnes coherentes
sibi regiones devastans, insuper omnem Germaniam et Gallias usque ad mare Britanicum
depopulans, ad ultimum per Burgundionum regna Italiam veniens, ita eam depopulata
est, ut pene captivis ductis ruricolis redigeretur in solitudinem.
EXPLICIT LIBER III.
INCIPIT QUARTUS.
Ungarorum igitur bachante sevitia surrexit quidam, Saxonum et Francorum rex
nomine Otto, qui bis eos bello vicit, tercio bello pene consumptos inter fines suos
eos habitare coegit. Sed quoniam tanti regis mentio facta est, quis maioribus ortus
vel qualiter ad Romani regni venisset fastigia, mihi scribere visum est opere precium.
Is enim, Saxo genere, Heinrici magni Saxonum et Francorum regis fuit filius;
qui primitus dux Saxonum, postea vero defuncto Chunrado rege Francorum per
Hewurardum, eius germanum, regni suscepit insignia. Hic susceptis regalibus
signis, Francia citissime sedata, Saxoniam ab Ungarica servitute commisso bello
liberavit, deinde Bavariam expulso rege Arnulfo suę subiecit ditioni eamque post
Heinrico suo filio tradidit in ducatum. Brocardum vero Suevorum ducem in deditionem
suscepit. Dehinc occidentalem Franciam per Cunibertum suum generum
Saxonum coniunxit imperio. Alteram quoque suam filiam Ludoico Latinorum et
Francorum regi tradidit in coniugium. Sicque sedatis omnibus rebus, filio suo Ottone
rege pro se iam designato, ęcclesiarum Dei maximus fabricator et christianę religionis
propagator beato fine quievit.
|
1
5
10
15
20
25
30
35
|