distinctiones universe clarescunt. Nam ita dividuntur distinctiones per
puncta, sicut campi per positionem terminorum. Vel punctus est quidam
iudex ordinarius, qui quadam sententia sua iudiciali totam scripturam
determinat et castigat nec permittit aliquam distinctionem seu
clausulam transgressibiliter per agrum currere alienum.
Unde dicatur.
Punctus dicitur a puncto tas, vel dicitur punctus a pungo gis.
Quia quando scriptor vult facere punctum, ita erigit pennam, quod cartam
tam pungere videtur. Punctorum alius suspensivus, alius planus.
Quid sit punctus suspensivus.
Suspensivus est ille, qui virgula scribitur sursum erecta. Unde sensum
locutionis denotat incompletum, vel punctus suspensivus est quidam
fidelis et preambulus nuntius, qui puncti plani denuntiat adventum.
Ideo dixi "fidelis", quia semper ante punctum planum, quandoque semel,
quandoque bis, quandoque ter, quandoque quater, quandoque quinquies
vel plus, preire consuevit. Et ideo dixi "fidelis", quia propriis humeris
onera portat locutionum, quousque punctus planus ipsas sine gravamine
suscipere possit.
Quid planus.
Punctus planus est ille, cuius in gremio legentis animus quiescit
et totius sensus locutionis successive terminatur. Quod autem dixi "virgula
sursum erecta" et "virgula plana" non mireris! Quoniam Ebrei et
Greci talibus punctabant virgulis, vel quia talia puncta virgulas appellabant.
Nam hodie multi secundum artium et scripturarum varietates
multas faciunt punctorum varietates, de quibus non est ad presens
idoneum pertractare. Item est alius punctus, qui virgula interrogativa
nuncupatur, que fit semper per dictionem post dictionem interrogativam,
ut "quid est hoc?".
Quid punctus habet copulare.
Punctus nempe multiplices habet virtutes copulandi. Nam quandoque
|
|