Quid sit distinctio.
Distinctio est quedam clausule particula, in cuius fine spiritus
actione vocis fatigatus requiem auxilio puncti querere laborat. (Vel
distinctio est quedam clausule particula, que quandoque puncto suspensivo,
quandoque plano debet rationabiliter distingui et determinari.
Unde dicatur distinctio.
Distinctio dicitur a distinguo guis et dicitur distinctio quasi
obscuritatis remotio. Unde cum aliquis obscure aut implicite legit, dicunt
astantes: legas distincte id est ita legas, ut removeas obscuritatem,
vel distingue id est specifica, quod dicis. Set distinctio aliter accipitur
in decretis. Est enim ibi distinctio quorundam capitulorum summa et
ponitur ad obscuritatis remotionem.
Quomodo ex dictionibus distinctiones componantur.
Distinctiones ita componuntur ex dictionibus sicut sillabe ex litteris,
et sicut quedam sillabe plures aliis in se continent literas, ita
quedam distinctiones plures aliis distinctionibus continent dictiones
secundum magis et minus. Item distinctionum alia constat ex duabus
dictionibus, alia ex tribus, alia ex quatuor et sic usque ad viginti, de
quibus non est specificandum per singula, cum cotidie infinitas legere
possis. Distinctio autem quandoque in una sola dictione consistit, ut
cum dicitur: (Vis venire Bononiam? aliquis respondit sic vel non. Unde
si dicat tantum sic vel tantum non, recta distinctione respondet et finali,
quia bene distinguit se velle vel nolle ire et bene satisfacit questioni et
querenti. Potest etiam fieri distinctio in omnibus verbis prime et secunde
persone, ut cum dicitur: legis? distinctio est suspensiva, et si
respondeatur ab interrogato: lego, erit distinctio finalis. Similiter cum
dicitur: quis est in domo? - nullus vel M(artinus). Multis
|
|