Illius obsequiis. Hec campestria quanta
Prelia, quotve urbes devicerit, illa sedere
Deberent in mente tua. Sunt signa timenda,
Hostis et istius, meritoque, istius et arma.
Aurea scripta tenet vexillo qualia Roma,
Est ibi Romanus Populus scriptumque Senatus;
Arvaque vexilli, flavo perfusa rubore,
Est quam gestabat bellis Griphonis imago,
Cuius in urbe heres Perusinus mansit, ut heros
Ex cuius genere fortissima venit orrigo
Nobilium, quamvis a mangno Cesare primo;
Ut recitare senes antiquos, atque poetas,
Auditum longe sunt, atque ferentia scripta.
Hii non imperium metuunt neque numina Pape;
Frivola quippe tua mane apellatio missa.
Non penam titubant marcharum millia dena;
At renuunt quecumque illis mandata fuere,
Et citius tua castra petunt molimine forti:
Ac ex parte alia fluvii mollita Tuderti
Turba venit, gressusque suos maturat in alta
Detrimenta tui, sunt et prope menia ripe.
Iam campos Perusinus habet, secus atque fluentum
Tendit, et albentes videas in littore tendas,
Candiferos Griphos, longoque sub ordine gentes,
Armatasque aties, ferales vultibus omnes.
Erexere suas biffas, sua donaque mictunt,
Qualia non velles; habeunt redeuntque vicissim,
In te conspirant quotiens: sed ut alea fati,
Illis yrrides; sua tu precepta capescis
Ac infringis ea, solitaque illudis in arte.
Tenpus et hiis quo tanta lues et crimina planges,
Quamvis Papa potens pro te pugnaverit ore,
Quem Perusina Augusta suo pro numine servat,
Et pro sacro apice; cuius preconia scripsit,
Ac iterum scribet vates Veroneus ille,
Cui nam fonte sacro nomen Bonifatius ivit,
Si sibi Romulides preceperit. Ipsa sepulcri
Cinba rogat, titulusque sui spectacula pulcra.
|
|