Vi rapere ? obluctor; donec violentior ille
       Exuit hirsutam tunicam, nudumque reliquit
Mi. Quid potius tractare velim quot, tempore parvo,
       Tunc nostri cecidere greges ? Est sanguine vallis
       Pinguis adhuc; cecis raptim congesta cavernis,
       Ossa iacent; horrore ferit locus ipse tuentes.
       Non tibi, non aliis licuit mandare macello
       Membra boum; sparsere lupi, sparsere leones !
Pam. Dii tibi sint hostes ! At non iacuere magistri;
       Non rauci siluere canes; quod seva sinebat
       Extremum fortuna, fuit: spoliare cadentes
       Et niveas urbi, dominoque remittere pelles.
       Tu michi quid servas, nisi cornua dempta iuvencis ?
Mi. Servo aurum, teneris quod compensavimus agnis;
       Servo habiles scyatos, et agresti urgere labellum
       Subere non dignor, rudium miseretque parentum.
       Adde quod ars, duce me, multum pastoria crevit:
       Discolor en talos thirreno ex more coturnus
       Cirumit; effulgens obnubit tempora iaspis;
       Candida sydonio ter murice vellera tinxi,
       Et magnos peperi pro munere lactis amicos.
       Sponsa nitet gemmis, collumque monilibus ambit,
       Et mecum fusca secura recumbit in umbra;
       Non glacie nivibusque rigens, nec solibus usta,
       Qualis erat tua turpis anus, dum rura tenebas;
       Regia, si spectes, non nostra videbitur uxor.
       Tum passim herbosis ludunt in vallibus edi,
       Inque volutabri segnes innata voluptas
       Conglomerat versatque sues; non humida pastor
       Fortior antra subit. Sedeo iaceoque supinus,
       Multa canens que dictat amor, nec crastina curans;