Virginem sane suscitari post lapsum duobus intellegitur modis, aut
scilicet iuxta meritorum plenitudinem, aut iuxta carnis integritatem.
Videamus itaque an utrumque valeat Deus. Iuxta meritum namque plebem
fidelium virginem appellat apostolus, cum Corinthiis dicit:
Dispondi enim vos uni viro, virginem castam exhibere Christo . Neque
enim in illo Dei populo solummodo virgines erant, sed et multae coniugiis
obligatae vel post virginitatis dispendium continentes. Et Dominus per
prophetam: Si vir , inquit, dimiserit uxorem suam, et illa recedens duxerit
virum alterum, nunquid revertetur ad eam ultra? Nunquid non contaminata
integram fieri, de prostituta virginem reparari. Cui rursus idem
sponsus eloquitur: Et omnium peccatorum tuorum iam memor non ero .
Carnali siquidem sponsae complexus viri, corruptio carnis, foedus amoris,
dispendium castitatis, virginem se plerumque thalamis nuptialibus tradit,
sed violata recedit. E contra cui caelestis sponsus adhaeserit, protinus
omnes abluit maculas turpitudinis, et ad florem revocat redholentissimae
castitatis. De prostibulo virginem, de corruptione reddit integritatem.
Unde est, quod plerosque novimus utriusque sexus homines post
abhominabiles voluptatis illecebras ad tantam religiosae vitae pervenisse
mundiciam, ut non modo castos atque pudicos quoslibet in sanctitate
praecederent, sed et non contempnenda multorum virginum merita superarent.
Quibus non iam sola prioris meriti mensura rependitur, sed
proculdubio cum remissione reatus etiam cumulus superadditae mercedis
augetur. Ecce probatum est, ut opinor, iuxta meritum posse Deum suscitare
virginem post ruinam.
|
|