fovebat pietatis amore, quod sermo nullus explebit. Docet primo
strepitum omnem de mentis hospitio pellere, ut solius Dei penetralibus
valeant inhaerere. Docet, iam carnalium propinquorum amore
non affici, domumque patriam, ut Christo placeant, oblivisci. Hortatur,
exactiones contemnere fragilis corporis, carnisque nugas imperio
restringere rationis. Monstrat insidiosum hostem occultos puris
animabus injicere laqueos; aliterque sanctos, aliter tentare mundanos.
Sic denique, certis horis vult eas operari manibus suis ut
protinus ad conditoris desiderium per orationis exercitium recalescant,
et torporem negligentiae deserentes, igne sancti amoris frigus indevotionis
deponant. Nusquam maior censura silentii, nusquam amplior
et color et tenor omnis honesti. Non ibi fluida loquela fluidum
loquitur animum, nec verbi levitas levem prodit affectum.
Ipsa namque magistra parca in verbis, abunde mentis vota sermonis
brevitate coarctat.
De studio libenter audiendi verbum sanctae praedicationis.
37 Providet filiabus per devotos praedicatores alimoniam verbi
Dei, ex qua suam deteriorem non efficit partem. Nam tanta in
auditu sanctae praedicationis exultatione perfunditur, tanta sui Iesu
recordatione deliciatur, ut praedicante aliquando frate Philippo de
Adria, speciosissimus quidam puer virgini Clarae assisteret, et per
magnam praedicationis partem suis eam gratulationibus oblectaret.
Ex cuius apparitionis intuitu illa, quae de matre videre talia merebatur,
suavitatem inexplicabilem sentiebat. Licet autem litterata
non esset, litteratorium tamen gaudebat audire sermonem, rata quod
in testa verborum nucleus lateat, quem ipsa attingebat subtilius et
sapidius degustabat. Novit de cuiuslibet sermone loquentis elicere
quod animae prosit: sciens non minoris esse prudentiae, de rudi quandoque
spina florem decerpere, quam fructum ex arbore nobili manducare.
Cum semel dominus Papa Gregorius prohibuisset, ne aliquis
frater ad monasteria dominarum sine sua licentia pergeret, dolens
pia mater cibum sacrae doctrinae rarius habituras Sorores, cum gemitu
dixit: Omnes nobis auferat de cetero Fratres, postquam vitalis
nutrimenti nobis abstulit praebitores. Et statim omnes Fratres
ad Ministrum remisit, nolens habere eleemosynarios qui panem corporalem
|
1
5
10
15
20
25
30
35
|