Dioclitianum imperatorem creavit Dalmatia oriundum,
virum obscurissime natum, adeo ut a plerisque scribae filius, a
nunnullis Anuli senatoris libertinus fuisse credatur.
Is primum militi in contione iuravit Numerianum nullo suo
dolo interfectum, et cum iuxta eum Aper, qui Numeriano insidias
fecerat, constitisset, in conspectu exercitus manu Diocletiani
percussus est gladio. postea Carinum omnium odio et decertatione
viventem apud Margum ingenti proelio vicit, proditum a
se exercitu suo, quem fortiorem habebat, certe desertum, inter
Viminacium atque Aureum montem. ita rerum Romanorum
potitus, cum tumultum rusticani in Gallia concitassent et factioni
suae Bacaudarum nomen inponerent, duces autem haberent
Amandum et Aelianum, ad subigendos eos Maximianum Herculium
Caesarem misit, qui levibus proeliis agrestes domuit et
partem Galliae reformavit. per haec tempora etiam Carausius,
qui vilissime natus serenae militiae ordinem famam egregiam
fuerat consecutus, cum apud Bononiam per tractum Bellicae et
Armorici pacandum mare accepisset, quod Franci et Saxones
infestabant, multis barbaris saepe captis nec praeda integra aut
provincialibus reddita aut imperatoribus missa cum suspicio esse
coepisset consultu ab eo admitti barbaros, ut transeuntes cum
praeda exciperet atque hac se occasione ditaret, a Maximiano
iussus occidi purpuram sumpsit et Brittanias occupavit.
Ita cum per omnem orbem terrarum res turbatae essent,
Carausius in Brittaniis rebellaret, Achilleus in Aegypto, Africam
Quinquegentiani infestarent, Narseus Orienti bellum inferret,
Dioclitianus Maximianum Herculium ex Caesare fecit
Augustum, Constantium et Maximianum Caesares, quorum Constantius
per filiam nepos Claudii traditur, Maximianum Galerium
etiam adfinitate coniungeret, Constantius privignam Herculi
Theodoram accepit, ex qua postea sex liberos Constantini fratres
habuit, Galerius filiam Dioclitiani Valeriam, ambo uxores habuerant
repudiare conpulsi. cum Carausio tamen, cum bella
frustra temptata essent contra virum rei militaris peritissimum,
ad postremum pax convenit. eum post septennium Adlectus
socius eius occidit, atque ipse post eum Brittanias triennio
tenuit. qui ductu Asclepiodoti praefecti praetorio oppressus est.
ita Brittaniae decimo anno receptae. per idem tempus a Constantio
|
|