205. Deprecatoria ab illo qui non rogaret si inspiceret quod non servivit, sed supplicat domino confidenter. Si serviciorum dumtaxat acceptabilium.
Rescriptiva. Cum qui vera caritate coniungitur.
206. Ad amicum quod sibi serviat in presenti articulo. Pro constanti spes mea gerit. Rescriptiva. Cogitare potes et tenere pro certo.
207. Ad consanguineum invectiva quia
non significat statum suum. Si iuxta canonis naturalis edictum amicum
in absencia corporali sepe litteris visitare tenetur amicus, multo forcius
hii qui carnis identitate ac unitate sanguinis uniuntur. Porro
cum quidam inexcusabilis torpor vos digne merito reprehensioni subiciat,
ad quam bene tergendam aqua plurima laboraret, de remissione tanto forcius doleo, quanto sepius a vobis literis vel nunciis debeo velut os de osse
vestro caroque de carne vestra natura suadente requiri. Sed
certe cotidie cogitans cogitare non valeo, que causa potuerit remissionis
tante prestare fomentum, quod stagnum pigritans vestrum nuntium ne
veniret tenaci limositate viscaverit, que taciturnitatis occasio sic vos fecit elingues, que vestras imbibit crassitudo membranas insertas nequeuntes
retinere scripturas, que pennarum inopia, quis atramenti defectus in scriptura digitos ociari compellit. Ecce resurgat vestra memoria, indicium proferat,
et eius quod debetur carnalis obligatio solucione tollatur, cum animum
meum ex contracta mora commotum vestri cordis obstinacio molliat,
et ad rubescentiam vestram transmissione presentium concepta commocio molliatur.
Rescriptiva. Consideratio vestra non gerat ambiguum quin
epistolaris affectio amicorum vultus ad longinqua deferre soleat et carorum ymagines officio presentare sermonum et sanguinis linea proximos
disiunctos locorum distancia proximare proximitatis odore. Sed per accidens conspicere cotidie possumus quod affectus et impotencia differunt,
ut quod unum affert aliud auferre conetur. Non ergo meritis reprehensioni subiicimur nec redargui de remissione meremur, si verborum nostrorum suspendimus organa, si calamo ferias indiximus repentinas, cum occurrerit cuiusdam impossibilitatis occursus, ob quam cordis affectus hucusque
deduci nequivit in actum. Verum quia vita nimis occulta suspitionibus patefacit accessum et valitudinem perdit silentis affectio debilitata
torpore, cum se casus presentialiter offerat, referat presens epistola quod
votive nobis arridet leticia corporalis cupientibus tui status crebra certificatione gaudere.
208. Amicus ad amicum quod negocium suum continuare
velit. Cum precipui patris et domini specialis affectio.
Rescriptiva. Cum in amicabilibus actibus.
209. Amicus ad amicum quod ad studium revertatur ut promisit. Cum egrescat
nisi lectione iugi reparetur ingenium et dediscat homo iuxta sapientem
si nichil addiscit, in admirationis exilium abeo quod tu qui velle videbaris
arte percepta studium exercere, nequaquam ingenio curam et usui manum adhibere procuras, malens promissionis tue de veniendo michi facte sub dissimulationis aut remissionis obiectu conculcare memoriam quam animum tuum assidua commemoratione iuvare. De quo tanto pro te vehemencius
doleo, quanto te mora tempus inutili consumpsisse tristari potes
et dicere: dampna fleo rerum, sed plus fleo dampna dierum; quisque potest
rebus succurrere, nemo diebus. Quare te karissime deprecor quatinus ad
|
|