8.
De accidentibus litterarum. Vnicuique autem litterae
accidunt quattuor. Nomen quo uocentur uelut a b. Litterarum
uero nomina omnia sunt indeclinabilia. Quare? Quoniam
a barbaris dicuntur inuenta siue quod simplicia haec
et stabilia esse debent, quasi fundamentum omnis doctrinae
immobile. Nomina siquidem litterarum gentes ex sono propriae
linguae dederunt notatis oris sonis <at>que di[s]scretis.
Nam apud Hebraeos, a quibus litterae Grecae ac Latinae
uidentur exortae, prius dictum est aleph; deinde ex simili
pronuntiatione apud Grecos tractum est alfa, inde apud Latinos
a, ut nosse possimus Hebraicam linguam omnium linguarum
ac litterarum matrem.
9.
De ordine litterarum. Ordo quoque litteris accidit,
uidelicet quae praecedat, quae sequatur, ut a prior sit, sequens
b.
10.
Quare a praecedat. A uero in omnium linguarum litteris
ideo praecedit, quoniam ipsa prior uocem nascentibus
aperit.
11.
De figuris litterarum. Figurae similiter, hoc est caracteres
quibus signentur, accidunt litteris sicut uidemus in
singulis earum. Hae uero figurae partim ex placito, partim
ex sono litterarum formantur, ut puta i et o, quarum uni
sicut exilis sonus est, ita tenuis formata est uirgula; alterius
pinguis est sonus, sic et plena figura.
12.
De potestate earum. Potestas etiam, uidelicet ipsa
pronuntiatio propter quam nomina et figurae factae sunt,
accidit litterae, ut sic discernitur quae uocalis, quae consonans
habeatur.
13.
De diuisione earunde < m > . Litterarum igitur aliae
sunt uocales, aliae consonantes.