consulum de inde in antea nullatenus venderet nec alio
aliquo modo in alium transferret; alioquin, qui contra hoc
preceptum ageret, tam emptor quam venditor, utrique ipsi
et eorum res in bannum publice forent, et insuper etiam
venditore precio carente emptor ipsam rem amitteret, et —
quod deterius fuerat — precium et res communi de Mediolano
devenirent. His autem a Laudensibus auditis, quamvis valde,
ut de tam detestabili re esse poterant, mesti fuere, tamen ipsi
ex bono optimoque servicio Mediolanenses vincere se posse
putantes, nihilominus eis etiam postea serviere. Preterea
quoque aliud nefandissimum ius insuper Mediolanenses
super Laudensibus statuere: hoc videlicet ut, si quis aliquem
ex Laudensibus inveniret, qui extra Laude ad habitandum
exiret vel aliquid ex suis rebus alibi deferret, quod omnis,
quicumque eos inveniret, eos caperet et omnia eorum bona
auferret, ac deinde suum proprium foret; et insuper etiam
Laudensis, qui deferebat, in banno eorum publico ipse et omnes
res ipsius forent. Propter quam etiam occasionem sceleratissimam
ipsi Mediolanenses plus de trecentis libris valentia
Laudensibus abstulerunt.
Insuper etiam in sequenti mense Novembri eiusdem supradicti
anni de indictione sexta Mediolanensium consules
Laude venientes ipsis Laudensibus fodrum petierunt et, nisi
|
1
5
10
15
20
|