Quid si tecta gemant? madeant si delubra fletu?
Sive lares ululent? et sparso crine marito
Exanimi coniunx incumbat? siue parentes
Oscula pignoribus fundant merentia cesis?
Num sceleri tanto Superum miscebitur ingens
Gracia? num tantis lacrimis seu funere tristi
Gaudia ledentur dono concessa superno?
Non erit hoc, proceres, non hoc felicibus aptum
Fatis, vobiscum non hac comitabitur hora
Meror in ingressu, non hec sunt consona divis
Herrohibus, nam vos vetus et generosa propago
Edidit, et venia est semper coniuncta triumpho.
Sic sceleris gladium deponat leta inventus,
Gratas iam tollat palmas ad sidera miles,
Letetur tristem rugas posuisse vetustas
Fortunam, facies cuius placabilis ad vos
Arridet renovata novis successibus, ora
Nubila mutavit, veterem posuitque rigorem.
O pietas inmensa Dei, que ferrea tetri
Vincula celesti virtute resolvit Averni,
Tempore quo longo proceres gemuere sepulti
Metropolis, sed iam reserantur claustra doloris.
Extulit ad celum iam vos sublime, nec ultra
Deseret auxilium Superum, servata per evum
Gracia si fuerit, memor aut si muneris huius
Sit dampnatus eques, quem gloria tanta reducit.
Pacifice resonent fauces, donaria reddat
Quisque Deo, solvat laudes ac oscula civi
Offerat, et dudum respublica pressa levetur.
Iam tenor antiqus patrumque modestia vestre
Urbi reddatur, succedant iura profano
Iusticio, propriis comunia conmoda lucris.
|
|